Peperpot en Braamspunt

Na Bigi Pan hebben we lekker wat daagjes gerelaxed bij het zwembad.
We zijn op de fiets naar het centrum geweest om te shoppen, maar dat was een vette tegenvaller. We kunnen ons geld hier echt niet kwijt.
Souvenirs zijn bijna niet te vinden en dat wat er is is niet leuk.
De kledingwinkels verkopen veel van hetzelfde, goedkope nep merkkleding, maar het is het allemaal niet.
Ook de schoenen zijn lelijk en nep. Jammer we hadden best wel wat willen kopen, maar dan moet het wel leuk zijn.
Dit geeft al aan wat we overal merken, men is niet ingesteld op toeristen en ze doen er ook niets aan om dat wel te zijn. Jammer.
Dit wordt het eerste land waar we geen souvenir kunnen scoren.

Vandaag hebben we een fietstocht gepland naar plantage Peperpot. Een oude plantage waar vroeger koffie en cacao werd verbouwd.
We fietsen dwars door Paramaribo naar de waterkant, waar we met onze fiets op een boot stappen en naar de overkant van de rivier varen.

Het is heet, we zijn zoals bijna overal de enige toeristen die te zien zijn.
Aan de overkant wordt ons vriendelijk de weg gewezen en vervolgen we onze route.
We kopen wat koude drankjes, we zullen het nodig hebben.
We gaan over van de grotere weg op kleine weggetjes en uiteindelijk over zandwegen.
We zien verschillende huissoorten en komen over een soort sluisje.
Aan het einde van de zandweg zien we plantage Peperpot. Er staat een oude directeurswoning die prachtig is gerestaureerd, daarnaast zien we nog wat oude koloniale gebouwen en we zien de oude drogerij en opslag. Totaal vervallen.
Een Nederlandse jongen komt ons tegemoet en vraagt of we iets kouds willen drinken.
Dat willen we wel.
Hij verteld dat de plantage is aangekocht door 3 rijke Nederlanders en in ere wordt hersteld, ze maken er een resort van. Ze zijn bezig met het zwembad en tien hotelkamers.
De directeurswoning is als eerste opgeknapt, dit wordt een restaurant me een goede chefkok, de andere gebouwen komen ook aan de beurt. Er wordt een mooie aanlegstijger gemaakt, zodat je vanaf Pararmaribo met de boot naar het resort kan, dat zou heel mooi zijn, want toegegeven;het was een pittig stukkie fietsen, zeker met die hitte en over die zandweggetjes. Niet iedereen doet dat zomaar. ( wij wel, een paar Hollandse idioten in die hitte)
We mogen binnen kijken en we moeten zeggen, het ziet er echt prachtig uit.
Over een maand willen ze open en om heel eerlijk te zijn, of ze dat gaan redden.......... er moet nog heel wat gebeuren.

Na een heerlijk verkoelend drankje en het voorbijgaan van de plaatselijke schaapskudde beginnen we aan de terugtocht.
De jongen heeft ons verteld dat natuurpark Peperpot, wat naast de plantage ligt heel mooi is en dat je er veel dieren kunt zien, waaronder veel apen.
Aapjes kijken willen we altijd wel, dus gaan we terug via het wildpark, het wordt onderhouden door het WNF zien we op de borden.
Er loopt een mooi breed pad doorheen van zo'n 6 km lang. We fietsen er doorheen en het is eigenlijk best spannend. Niemand te zien en veel geluiden om ons heen.
Af en toe passeren we een bordje met daarop foto's van de dieren die er leven. Slangen (hele giftige, brrrrrrr), vogels, miereneters, leguanen, een soort bushkonijn en 3 apensoorten, van alles leeft hier.
Als we ongeveer 2,5 km in het park zijn zien we de eerste apen. We zien uiteindelijk 3 soorten, waaronder de doodshoofdaapjes. We zien veel leguanen en we horen van alles. Spannend. Tijdens het stilstaan voor de foto's kijk ik toch steeds bang naar de grond, je weet maar nooit.
Als we eruit komen staat er een dame waar we moeten betalen. Er hangen foto's van de dieren die er leven. Er hangt een foto van een jaguar. Leeft die hier ook vraag ik, nee toch? Zeker wel, zegt de dame. Oeps, we kijken elkaar aan, best eng dan, daar alleen te zijn geweest. Oh maar die zie je alleen 's nachts hoor. Ja ja.
Jeetje, er blijken ook poema's te leven en ander wild. Wij vonden het een mooi park.
Zonde dat er niemand die kant op gaat.
We fietsen in de hitte weer terug naar de boot, steken over en leveren onze fietsen weer in. Die hebben we niet meer nodig de laatste dagen.
We lopen naar 't Vat, waar we lekker lunch bestellen met milkshakes.
Na de lunch nemen we nog een kort kijkje bij Fort Zeelandia en pakken we de taxi terug naar ons resort.
Het is heet, we willen alleen nog maar een duik in het zwembad.

Dinsdagochtend, onze laatste volle dag in Suriname.
We hebben een boottochtje staan om dolfijnen te kijken. We hebben al vaker dolfijnen gezien, maar deze zijn net weer iets anders en hebben een roze buik.
Ze zitten op een plek waar de Suriname rivier en de Commewijne rivier bij elkaar komen.
We gaan het meemaken.
De boot vertrekt vanaf Leonsberg en we varen richting de monding van de rivieren.
Al snel zien we ze. Het is een kleinere soort en ze zijn inderdaad roze op hun buik.
We zien er best wel veel, maar het is lastig om ze op de foto te krijgen. Ze maken mooie sprongen en soms zie je ze echt nieuwsgierig naar de boot kijken.
Leuk!
Na het dolfijnen spotten varen we verder naar Braamspunt, aan de Atlantische oceaan, waar we aanleggen op het strand om te kijken of we schildpadden kunnen spotten. De leatherback schildpad legt hier namelijk zijn eieren.
We zien 3 plekken waar er recent eentje geweest is, nog geen uur geleden volgens de gids, je ziet aan het spoor dat het een groot beest geweest moet zijn, maar helaas we zien er geen een. We kunnen niet altijd geluk hebben. ( bij de foto's zet ik een foto van internet zodat je kunt zien hoe groot zo'n beest is)
We eten een snackje op het strand en varen weer terug naar Leonsberg.
Het was een leuke trip om te doen.
Terug in het hotel duiken we meteen de koelkast in voor een koud drankje en vervolgens duiken we in het zwembad.
En terwijl ik dit schrijf hebben we onze eerste echte vette tropische bui. Het komt echt met bakken uit de lucht.
We gaan zo lekker ut eten, dan morgen nog een ochtendje zwemmen en zonnen en dan gaan we weer naar huis.

Nickerie en Bigi Pan

Het is woensdag en we vertrekken naar Nickerie/Bigi Pan.
Bigi Pan is een immens natuurgebied dat vooral bekend staat om zijn vele vogels. Het is een gebied van 135000 hectare ongeveer, wat grenst aan de Atlantische oceaan en vele vogels trekken hier naar toe om te overwinteren.
Het gebied ligt in het uiterste noord-west puntje van Suriname tegenover Guyana.
Om 8 uur worden we opgehaald door Ashraf, onze gids voor de komende 2 dagen.
Ashraf weet veel en verteld veel onderweg. De tocht met de auto duurt ongeveer 3 en half uur.
De weg is in het begin prima, maar wordt steeds slechter.
Onderweg zien we zoals op veel plekken de Nederlandse invloeden terug in de straatnamen, maar ook in plaatsnamen.
We maken namelijk een stop in Groningen, een plaatsje aan de Saramacca rivier. De plaats is vernoemd naar de geboorteplaats van de stichter van deze plaats.

Er bevinden zich veel monumenten en na een korte wandeling rijden we weer verder.
Hoe meer we naar het westen rijden hoe meer het landschap veranderd, en als we bij Nickerie in de buurt komen rijden we zelfs door een heus polderlandschap.
Als je niet beter weet waan je je echt in Nederland.
Er zijn ook dijken en niet veel later staan we op de Zeedijk, niet te vergelijken met de Amsterdamse zeedijk hahahaha. Deze dijk is groen en lang. En aan het einde van de dijk zie je aan de overkant Guyana liggen. De afstand tot Guyana is kort en je kunt er zo in een bootje stappen en even heen varen. Niks geen grenspost of paspoortcontroles, je zit zo in een ander land.
Wel is het zo dat langs de weg richting Paramaribo verschillende politieposten staan, waar controles op auto's worden uitgevoerd. Er wordt namelijk onderling heen en weer gesmokkeld.
Op diezelfde Zeedijk staat ook een Hindoestaanse tempel, waar we even een kijkje nemen.
In dit gebied bestaat de bevolking grotendeels uit Hindoestanen en Javanen.
Na deze stop rijden we de plaats Nickerie in en nemen nog een kijkje op de markt.
De markt is zoals zovelen markten in het buitenland geurrijk en kleurrijk. De mensen zijn vriendelijk en hier mogen we wel fotograferen, wat in andere delen van Suriname niet echt wordt gewaardeerd. We proeven wat vruchten, waarvan we stiekum een paar weer uitspugen, getver wat vies.
We kopen wat bananen en stappen weer in de auto om naar de plek te rijden waar we worden afgezet om het natuurgebied te gaan.

We worden daar opgepikt door Nathan, een zoon van Stephany, de eigenaresse van een paalwoning, midden in het Bigi Pan gebied. Daar zullen we ver van de bewoonde wereld een nachtje overnachten.
Zoals op zoveel plekken waar we komen zijn we ook hier weer de enige toeristen.
We nemen afscheid van Ashraf, die ons morgen weer ophaalt en stappen in de boot bij Nathan.
Op dat moment barst er net een tropisch buitje los, dus hup de poncho's aan en varen maar.
We zitten weer in een korjaal, een boot gemaakt vaneen uitgeholde boomstam.
Na 5 minuten varen moeten we eruit, huh? Dan blijkt dat de boot over een soort helling geduwd moet worden een kanaal in.
Er komen nog een paar jongens aan om te helpen en ook wij moeten helpen de boot over de helling te trekken. Doen we ook nog wat krachttraining.
Na deze krachtsinspanning stappen we weer in en varen we verder door een gegraven kanaal van 8 km lang. Dit kanaal is gegraven om het gebied beter bereikbaar te maken voor de vissers.
Het kanaal eindigt bij een soort meer, waar midden in het meer 4 paalwoningen staan. In 1 daarvan gaan wij overnachten.
De tocht door het kanaal is verfrissend door de wind die er waait, zo voel je de hitte niet zo erg.
We zien al wat vogels her en der, vooral veel verschillende reigersoorten.
De bedoeling is dat we de Rode Ibis gaan spotten, een bijzondere beschermde vogel die vooral leeft langs het noordelijk kustgebied van Zuid Amerika.
Ook leven hier normaal gesproken grote groepen flamingo's, maar die zijn momenteel weggetrokken richting Curacao, Bonaire en Miami.
Na een tijdje varen zien we het kanaal verbreden en varen we het meer op.
Voor ons liggen de paalwoningen, onze plek voor de nacht. Spannend.
We meren aan bij 1 van de woningen. Er zijn een soort hutjes/kamertjes. Er is een bar, een lounge gedeelte met leren banken en een hangmat gedeelte.
Klinkt allemaal heel luxe, maar dat is het natuurlijk niet.
De hutjes zijn back to basic, en dan bedoel ik echt basic, de leren banken zijn oud en komen rechtstreeks uit de eighties, en alles is van verweerd oud hout.
Het staat er pas 6 jaar, dus je ziet wat de zon, wind en het brakke water hier doen.
Wij krijgen de vip room, hahahahaha nou ik denk dat iedere vip hier met afgrijzen naar zou kijken.
Het is een hok met 3 bedden en het enige verschil is dat wij raampjes hebben ( die niet werken) en een wc in de kamer, en dat is zoals ik het zeg, in de kamer, want er zitten geen muren om de wc.
Er is een deur naar buiten, naar ons zonnedek, maar de deur is stuk, een deel is afgebroken en het zonnedek is net als de rest basic.
Het wordt weer een nachtje ogen dicht knijpen en wachten tot het dag wordt.
Maar goed, eerst krijgen we een lunch van nasi met kip, wat best lekker is.
Om 17.00 gaan we een tochtje met de boot door het gebied doen en gaan we visnetten uitzetten.
We vermaken ons tot die tijd op de leren banken, want dat is de enige plek waar je een beetje in de wind zit. Alle andere plekken zijn bloedheet.
Om 17.00 varen we richting de mangrove.Het is een prachtige tocht, het gebied is echt heel mooi. Voor de boot springen vissen omhoog het water uit,grappig gezicht, maar lastig vast te leggen. We zien veel vogels,vooral de reigers zijn soms echt heel groot.
Midden in het gebied gaat de motor uit en gaan we de visnetten uitzetten. Onze bootsman, of eerder jongen, want hij is niet ouder dan Tim schat ik in, springt zo in het water en begint de netten uit te leggen. Met verbazing kijken we toe. Er zitten hier kaaimannen, slangen en weet ik veel wat nog meer. Maar hij lacht erom als we dat zeggen en zegt dat men dit altijd zo doet hier.
Na het uitzetten van de netten varen we weer verder door het gebied. Op sommige plekken is het water echt spiegelglad, heel mooi.
Tegen zonsondergang zijn we terug, halen de netten leeg ( 7 vissen) en krijgen we avondeten. Bami, ook prima te doen.

Om 21.00 moeten we weer plaatsnemen in de boot. Het is pikkedonker en we gaan op kaaimannen jacht. Zal het dit keer lukken ?
Wel weer superspannend in het pikkedonker het gebied in.
Joost en Tim hebben een lamp gekegen voor op hun hoofd en ik heb een zaklamp. Er gaan 2 jongens met ons mee en ook zij hebben een felle lamp op hun hoofd.
Daar gaan we dan. Je ziet echt niks, echt spannend om dan te varen. De jongens kennen het gebied op hun duimpje dus het zal wel goed komen.
We varen langs de oevers waar we de lampen aanzetten. Spannend turen we langs de kanten op zoek naar het oplichten van de rode oogjes van een kaaiman. Alleen Joost niet, die is in gevecht met een reuzachtige libelle die het op zijn lamp heeft gemunt. Wij schijnen met zijn allen richting oever en hij maakt wilde bewegingen om de libelle weg te krijgen, het is best komisch en Tim en ik moeten vreselijk lachen. Uiteindelijk geeft hij de libelle een optater, waarna hij via mijn knie in de boot beland en een van de jongens hem de definitieve nekslag geeft. Hij was echt groot!
We speuren en speuren, maar zien niks. Een paar keer denken we er eentje te zien, maar helaas vals alarm. Dan maakt een van de twee jongens wilde bewegingen naar de kant en wijst. Wij zien niks, maar ook de andere jongen gebaart driftig. Ze sturen de boot de kant in, leggen hem stil en doen de motor uit.
Dan vallen onze monden weer wijd open, want beide jongens springen in het water en waden door de mangrove weg van de boot. Daar liggen we dan, in het donker met zijn 3en in een bootje tussen weet ik veel hoeveel kaaimannen en slangen. We worden aangevallen door de muggen, niet normaal.
We horen allerlei geplons bij de 2 jongens in de verte en zien de lichtbundels heen en weer vliegen en dan komen ze terug. Langzaam komen ze dichterbij en zien we de staart bungelen van een kaaiman. Niet normaal. Ze springen gewoon het water in en komen terug met een kaaiman. Gek zijn ze.
De kaaiman protesteert heftig en ze hebben zijn bek dicht gebonden met een stuk doek.
We mogen de kaaiman aanraken. Het voelt hard en koud.We maken wat foto's waarna de de doek rond de bek wordt verwijderd en het beest wordt teruggezet.
Langzaam zien we hem weer verdwijnen. Wat een idioten, spring er maar in en pak een kaaiman. Pffffffff. Ze zijn nog nooit gebeten zeggen ze als we dat vragen.
We varen terug en onderweg ziet een van de jongens een slang in de boom. We stoppen en schijnen met de lampen. Het is een kleine boomboa. Dat ze hem zagen is ook best bijzonder want hij heeft dezelfde kleur als de takken en bladeren en is niet heel opvallend. Na de foto's varen we terug, bedanken de jongens voor de tocht, drinken nog wat en gaan naar bed. En dat is nou het spannendste gedeelte van dit verblijf. Slapen in dat hok.
Het is er klam, donker, smoezelig en vochtig. We hebben wel een klamboe en sluiten daamee ons bed af voor eventueel ongedierte. Het wordt een lange nacht...
We hebben de nacht toch overleefd, wel heeft een hagedisje in onze plastic zak met bananen ons af en toe wakker gehouden met zijn geritsel. Hij kon er namelijk niet meer uit. Joost heeft hem bevrijdt uit zijn positie.
We gaan aan het ontbijt met gebakken banaan, lekker hoor.
We horen stemmen en het blijkt dat er een Belgisch gezin zojuist ia gebracht die met ons mee gaan op de ochend tocht. We maken kennis, ze hebben ook een zoon mee die Tim heet. Grappig. Het zijn hele gezellige mensen en het klikt prima.
We varen het gebied weer in. We moeten bij een dijkje tussen kanaal en mangrove even eruit waarna de bootsjongen de boot met een soort jump over het dijkje stuurt. (zie video) Daarna stappen we weer in en varen door de mangrove richting de zee. We zien de beroemde rode ibis en vele reigers.

Bij de zee stappen we uit, het strand op. Door de wind en stroming is het heel modderig en geen aantrekkelijk strand. We zien een paar grote krabben en wat grappige visjes die aan golf surfen doen.
We varen weer terug, doen de dijk jump weer en gaan dan weer terug naar de paalwoning voor een lunch, waarna we weer richting Nickerie varen om weer terug te keren naar Paramaribo.
Onderweg begint het stevig te regenen. Gelukkig hebben we de poncho's nog.
Om 14.00 ongeveer staan we weer aan wal en staat Ashraf al op ons te wachten.
We nemen afscheid van het Belgische gezin en beginnen aan de terugweg. De regen komt nu met bakken uit de lucht.
We hebben af en toe al eens een bui gehad, maar deze regen stopt niet meer. Tot aan Paramaribo blijft het nat nat nat.
We stoppen onderweg nog in Wageningen, centrum van de rijsthandel, vooral in vroegere dagen. Er staat een enorme frabriek waar de rijst werd behandeld en via een systeem in de boten werd geladen voor transport. Het dorp eromheen is gebouwd voor de werknemers van de fabriek. Er ook zelfs hier een Hotel de Wereld. Alleen staat dat nu leeg, net als de fabriek.
Na deze stop gaan we rechtstreeks naar Paramaribo, waar we rond half 6 aankomen en waar we nu het inmiddels droog is geworden een frisse duik in het zwembad nemen.

Brownsberg en Ston Eiland

We hebben heerlijk een dagje gerelaxed bij het zwembad. Aan het einde van de dag besluiten we nog even naar de mall te gaan.
Het is een mall met luxe merken, maar de meeste Surinamers kunnen dat niet betalen, dus het is er erg rustig.
We lopen wat rond, maar zien al snel dat de prijzen zelfs hoger liggen dan in Nederland. En echt hele bijzondere dingen hebben ze nu ook weer niet.
We eten een broodje bij de Subway en gaan weer terug naar ons resort.
We zoeken een taxi en vinden er eentje op de parkeerplaats.
Taxi Hermitage Mall staat er op het bord, betrouwbaar en veilig.
Als we vragen of hij vrij is zegt de vrolijke Surinamer, ja hoooorrrr natuurlijk en hij zegt dat we in moeten stappen.
Naast het stuur staat een geopend blik met een halve liter bier, Joost wijst erop en de man zegt Oh ja Man, ik ben net klaar met werk dan lust je wel wat hahahahahha, maar ik heb m nog niet op hoor ( met een sterk Surinaams accent).Vervolgens draait hij zijn sleutel om en dreunen de keiharde bassen van Surinaamse muziek door de auto, we zijn nog net niet accuut doof. Hhihihihhi zegt de chauffeur, ik zat net alleen man, lekker gezellig toch ?
Dat beloofd wat deze rit........ ( betrouwbaar en veilig ??????? )
Tim zegt hij is vast dronken, want hij plakte het bordje van de taxi ook al onderste boven erop.
Een kwartiertje later kunnen we er hard om lachen als we weer veilig bij het resort staan.
We gaan er vroeg in, want morgen worden we vroeg opgehaald voor de volgende trip.

Om 8 uur staan we weer klaar bij 't Vat, waar blijkt dat we te vroeg zijn, de gids heeft half 9 in zijn hoofd.
Een collega gids brengt ons dan maar naar zijn huis toe, waar we kennis maken met onze gids voor de komende 3 dagen Alessandro.
We laden onze spullen over in zijn pick up, want we gaan naar Brownsberg en de weg de berg op is een onverharde weg en onbegaanbaar met een gewone auto.
Onderweg moeten we eerst nog wat boodschappen doen. Alessandro is niet alleen onze gids en chauffeur, maar ook onze kok.
Hier in Suriname is het heel gebruikelijk dat je bij een trip je eigen eten en drinken meeneemt,dat gaat dan allemaal in koelboxen en je koopt er een blok ijs bij wat je erbij gooit om alles koel te houden. Als het blok gesmolten is koop je weer een nieuwe. Je kunt overal blokken ijs kopen.
Eigenlijk zijn bij alle trips die je maakt een soort kamp plekken met een buitenkeuken ( klinkt luxe maar is het niet) waar je zelf eten kunt maken. In ons geval wordt dat voor ons gedaan, maar de Surinamers doen dit zelf. Bovendien is er op de plekken waar wij tot nu toe zijn geweest vaak maar een paar uur per dag stroom, dus er is ook geen koelkast of iets dergelijks.
De boodschappen zijn gedaan en de reis kan beginnen.
In ongeveer twee en half uur reizen we naar Brownsberg. Onderweg stoppen we nog bij een soort restaurantje.
Hier halen we de lunch om mee te nemen en we krijgen een snack: een kroket en een bakabana. De kroket ziet eruit zoals bij ons, maar dan gevuld met een kip/aardappelachtig iets en de bakabana is een gebakken banaan met pikante pindasaus. Erg lekker.
Als we bij Brownsberg zijn gaat de weg over in een onverharde weg van bauxiet, een soort rode grond. Vanaf hier gaan we ook klimmen naar de top van de berg, hoewel berg, het is meer een heuvel, de hoogte is 500 meter, maar hier noemen ze het een berg.
De weg is spannend, zoals je wel eens in films of reisprogamma's ziet. Heel veel kuilen, plassen en geulen.
Gelukkig zitten we in een 4 weel drive en heeft Alessandro goede stuur skills, dus komen we veilig boven. Het was best wel gaaf om met zo'n pick up door van die plassen te rijden. Vooral als het ook goed af loopt.
Boven eten we eerst onze lunch op, in weer zo'n soort kamp plek. Het is er donker en er zijn veel muggen, maar de lunch smaakt heerlijk.
Er lopen wat vogels, die op kleine struisvogels lijken rond en verder is het er uitgestorven.
Na de lunch starten we met onze trekking naar de Leo waterval. We wandelen door het bos over paden en stronken. We stoppen bij een mooi uitzichtspunt, waar we uitzicht hebben op het stuwmeer. Alessandro verteld van alles over de bomen, beestjes en het stuwmeer.

Ook blijkt hier vroeger goud gedolven te zijn en laat hij ons een ondergrondse tunnel zien, waar de illegale goudzoekers zich door verplaatsten.
We horen boven ons een paar apen, maar kunnen ze moeilijk zien. Het blijkt de rode brulaap te zijn. Helaas slecht te zien zo hoog, maar volgens Alessandro kunnen we ze morgen ergens anders beter zien. Oke....
Bij de waterval rusten we wat uit en koelen we af, waarna we weer terug gaan. Terug is iets pittiger, want dat is eigenlijk alleen maar klimmen.
Maar we redden het prima en de tocht met de auto naar beneden is weer net zo hobbelig en stoer, als de heenweg.
Eigenlijk voor onze doen ook best saai, er gebeurd niets, niet eens een lekke band of zoiets, maar je mag ook wel eens mazzel hebben.
We rijden vervolgens naar Ston Island, waar we 2 nachten zullen blijven. De naam Island is eigenlijk een beetje verwarrend, want het is helemaal geen eiland, maar het is wel een soort schiereiland.
Het ligt in het stuwmeer, dat het Brokopondomeer wordt genoemd.
Het meer is zo groot als de hele provincie Utrecht bij elkaar. Het is ontstaan na de bouw van een stuwdam in de Surinamerivier.
Het gebied wat onderwater is gezet na de bouw van die dam, hebben ze niet kaal gemaakt voor het onder water liep. Daarom steken er overal toppen van bomen boven het water uit, een heel apart gezicht. Bovendien liggen er onder water ook zo'n 90 verlaten dorpen. Raar als je daar over nadenkt.
Ston Island is dus een recreatie oord en stond beschreven als een mooi en idyllisch oord met mooie verblijfsplekken voor een relaxed verblijf.

Kennelijk hebben wij toch iets andere gedachten bij mooie verblijfsplekken, maar we vonden het vooral erg basic. De kamers waren erg basic en benauwd, met alleen een ventilator, maar wat heb je aan een ventilator als de stroom om 24.00 uur uit gaat. Het stikt er van de muggen en andere prikkende insecten, waardoor mijn benen er nu uitzien alsof ik de waterpokken of zoiets heb. Niet echt idyllisch dus. Maar het uitzicht is zeker mooi en je zou er ook best heel goed kunnen relaxen, als je dan ook lekkere stoelen had om op te relaxen, maar helaas zijn er alleen maar recht toe recht aan keiharde houten banken of planken en daar moeten we het 3 dagen mee doen.
De eerste nacht hebben we mazzel, omdat er meerdere mensen zijn blijft de stroom tot 7 uur in de ochtend aan, waardoor we toch van de ventilator kunnen profiteren, al blijft het vies warm in het hok ( sorry, ik kan het geen kamer noemen)
De volgende ochtend na het ontbijt vertrekken we met een boot, naar een klein eilandje aan de overkant, waar 1 gezin woont en waar ook een troep apen leeft van ongeveer 7 a 8 brulapen. We zijn benieuwd.
Het eilandje is echt heel klein en je bent in 10 minuten het hele eiland rond. Dan zul je de apen wel zien denk je dan, maar helaas geen aap te zien, Ze houden zich lekker verstopt.
Wel laat de zoon van het gezin ons nog heel trots zijn schildpadden zien, waarna we weer met de boot terugvaren naar Ston Island. Morgen gaan we weer even kijken of we ze kunnen spotten.
De rest van de middag relaxen we wat en zwemmen in het meer. Ik heb denk ik nog nooit in zo'n warm meer gezwommen. Het lijkt wel een verwamd zwembad. Ook hier zwemmen piranhas, dus zwemmen we toch niet heel ontspannen, ook al is er een gedeelte afgezet met netten, om te zwemmen.
Joost en Tim gaan met Alessandro vissen, dus wie weet vangen ze wel een piranha. Eerst vangen ze het aas, een soort garnalen en vervolgens gaan ze vissen.
Ze vangen helemaal niets, en als de vrouwelijke beheerder naast hun ook een hengeltje uitgooit, om vervolgens binnen 5 minuten 8 vissen te vangen stoppen ze er mee. ( ze had ander aas, waarschijnlijk was dat de truc)
Alessandro maakt vervolgens voor ons een Surinaamse maaltijd in de vorm van bruine bonen met rookworst en rijst. Klinkt vies, maar was lekker.
Daarna gaan we naar onze kamer slash hok en lezen nog wat en gaan slapen. Dit keer gaat de stroom om 24.00 uit, dus helaas zonder ventilator.
De volgende ochtend zijn we vroeg weer wakker en zitten we om 8 uur aan het ontbijt.
Wederom vertrekken we met de boot richting het eilandje aan de overkant.
De vader van het gezin ziet ons aankomen en besluit ons een handje te helpen om de apen te zoeken.
We lopen naar de boom waar ze meestal zitten en zien niks. Hij geeft een paar klappen tegen de boom en gooit een paar stenen omhoog en wat je dan in ene hoort, mijn god. Ze heten brulapen, maar het zijn ook echt brulapen. Wat een lawaai, het lijkt wel alsof er een leeuw of zoiets staat te brullen of grommen,echt heel hard.( Ik heb het gefilmd en probeer het bij de videos's te plaatsen.)
We zien ze nu ook, niet allemaal, een stuk of 4. Mooie grote apen. En dat geluid. We vermaken ons een tijdje met de beesten. Telkens als ze weer stil zijn geeft Tim een schreeuw en dan beginnen ze weer, echt grappig.

Als we weer weg willen gaan zien we op de valreep ook nog een luiaard in de boom hangen. Hij is helemaal nat dus heeft waarschijnlijk net een bad gehad.
Tevreden varen we weer terug, waarna we nog even relaxen om vervolgens na de lunch weer terug te keren naar Paramaribo.
Alledrie een beetje blij, punt 1, we hebben alle 3 een houten kont van 3 dagen zitten op planken, punt 2, het is net iets te relaxed daar, eigenlijk gewoon te rustig en punt 3, lekker zwemmen in het zwembad zonder piranhas en slapen bij de airco lijkt ons heerlijk na 2 klamme back to basic nachten.
Achteraf was 1 nacht misschien genoeg geweest, maar ja dan hadden we de apen gemist en dat was toch wel heel leuk.
Op de terugweg rijden we nog even via de stuwdam, hebben we die ook gezien en daarna vervolgen we onze weg terug naar het resort.
We bedanken Alessandro voor deze 3 dagen, en duiken snel het zwembad in om vervolgens lekker te gaan slapen in de airco.
Morgen een relax dag en daarna weer een trip richting natuurgebied Bigi Pan.

Isadou

Het is dinsdagochtend 9 uur en we verzamelen bij 't Vat, een bekende gelegenheid hier in Paramaribo.
We worden opgewacht door André,de eigenaar van het resort waar we heen gaan en Alberto, onze gids voor de komende dagen.
We vertrekken voor 3 dagen naar Isadou een eilandje in de Suriname rivier, gelegen in het regenwoud van Suriname.
Het is ongeveer 3 en half uur rijden met de auto naar de laatste plaats die met de auto bereikbaar is. Vandaaruit stappen we over op een boot en varen we het laatste stuk.
De rit verloopt voorspoedig, geen rare fratsen. We stoppen 2 keer om wat te drinken en de beentjes te strekken.
De weg is echt heel goed, op een paar kleine gaten na. Het is eigenlijk 1 hele lange, lijkt wel oneindige weg.

Het lijkt ook wel alsof we de enige auto zijn die er rijd, er zit niks voor ons en niks achter ons.
Het landschap bestaat uit bomen, bos, bomen en nog eens bomen. Overal is natuur. Af en toe een opening met wat huisjes, een gebied waar men goud wint en meer is er eigenlijk niet te zien.
Vlak voor we er zijn staat er opeens een rij auto's stil, hee er is toch nog meer verkeer. Er staat een lange rij en allerlei mensen staan naast hun auto druk te praten. Onze chauffeur gaat polshoogte nemen en verteld ons dat er een blokkade is met bomen, omdat de lokale bevolking het niet eens is met het beleid van de overheiden ze willen aandacht voor hun probleem. Ik vraag me af of dit helpt, een weg blokkeren in the middle of nowhere, dat kun je volgens mij beter ergens doen waar het druk is en waar het meer opvalt. Maar goed. Ondertussen zien we vrouwen met hun kinderen uit het streekvervoer stappen en doodleuk naast de weg de rivier in stappen, waar ze zich uitgebreid gaan staan opfrissen. Kleren uit en hoppa, baden maar. Ook trekt een oudere dame haar rok omhoog, broek naar beneden en gaat even lekker zitten poepen. Niemand kijkt raar, alleen wij zijn in shock.

Na een oponthoud van 20 minuten komt er toch beweging in de rij en kunnen we onze weg vervolgen.
Gelukkig is het niet ver meer en al gauw komen we aan in Atjoni, en de boten liggen al klaar.
Rondom de boten is het best druk en chaotisch.
Zodra Joost de auto uitstapt hangt er meteen een man om hem heen bedelend om geld. Joost zegt dat hij weg moet gaan, maar hij blijft Joos volgen. Het is een opdringerig type en hij loopt echt bovenop Joost, ondertussen naar onze spullen kijkend. Het komt erg intimiderend over. Ook onze chauffeur zegt dat hij weg moet gaan, maar het is een vasthoudend mannetje. Pas als hij andere toeristen ziet loopt hij gelukkig weg.
We laden onze spullen over en maken kennis met de rest van het gezelschap, waar we de komende 3 dagen mee op zullen trekken.
We zijn een gemeleerd gezelschap van 13 personen.
De tocht in de boot, een korjaal, dat is een open lange smalle boot, is heet, heel heet. In de volle zon over de rivier, bijna geen wind. Pffffff hot hot hot.

Het afzien is begonnen.....
Na ongeveer 45 minuten komen we aan op het eiland. We krijgen allemaal een hutje langs de rivier aangewezen.
We staan binnen in de hut en voelen de klamme hitte, zien het echt wel basic interieur en moeten even slikken. Je weet dat je geen luxe hoeft te verwachten, maar het is toch altijd weer even aanpassen.
Er staan 4 bedden, met een matras, een kussen, deken en klamboe en dat is het. Er is 1 peertje met licht. De douche en wc zijn in 1 kleine ruimte en zonder licht. Er is gaas tegen de insekten, maar natuurlijk zitten daar gaten in en overal zijn kieren waar toch echt wel het een en ander doorheen kan hoor.
We checken de gehele ruimte op insekten en vooral vogelspinnen, maar vinden gelukkig niks.
Voor onze hutjes bevind zich een soort gemeenschappelijke open ruimte, waar we alle maaltijden krijgen, samen met de rest van de groep.
We schuiven aan voor de lunch, praten wat met iedereen en Alberto verteld wat we allemaal gaan doen deze dagen.
We beginnen met koele duik in de rivier, heb je open wondjes of zoiets dan kun je dat beter niet doen vanwege de piranhas.Lekker dan! Vervolgens maken we een tocht naar een dorp aan de overkant van de rivier, waar mensen wonen van de Marron stam. Om 20.00 uur eten en daarna in het donker weer de rivier op opzoek naar kaaimannen.Klinkt goed allemaal.
De koele duik was heerlijk, ware het niet dat iedereen een beetje hufterig was vanwege die piranhas, maar toen Alberto ook een duik nam durfden we wat verder erin. De stroming is hier trouwens ook best sterk.
Het dorpje was best interessant. Het is alsof de tijd er heeft stil gestaan. Natuurlijk is er stroom en heeft men tv en stromend water, maar sommigen leven gewoon nog in hutjes, degene die het wat beter heeft leeft in een houten hut, maar erg primitief allemaal. Men kookt op houtvuur in de open lucht met een dakje er boven,that's it. Ze zijn zelfvoorzienend, hebben verder niets nodig. Hoe simpel kan het zijn.
Halverwege het dorp staat een grote boom, waarin 1 van Suriname's bekendste dieren leeft. Een luiaard. Hij hangt lekker te slapen en volgens Alberto slaapt hij 23 van de 24 uur. Leuk beest om te zien !

Met de boot varen we weer terug en om 8 uur eten we met zijn allen een surinaamse maaltijd met een soort kip kerrie.
Daarna gaan we op pad met de zaklampen en stappen we weer de boot in op zoek naar kaaimannen. Best spannend zo in het pikkedonker in een boot op de Suriname rivier. Het is geen gladde rivier. Overal zijn rotsen en stroomversnellingen. We gaan er maar vanuit dat ze weten wat ze doen.
We hebben geluk, het is heel helder en er staan een sterren aan de hemel. Ik denk dat ik nog nooit zo'n mooie sterrenhemel heb gezien, wat zijn het er veel! Iedereen kijkt alleen maar omhoog in plaats van naar het water.
Na een tijdje varen roept Alberto dat hij een slang ziet, in de boom boven het water. Het gaat om een boom boa. Echt knap dat hij dat zag, want wij zien het pas nadat hij hem meerdere keren heeft aangewezen. Verder zien we nog wat nachtvogels, maar alles wat we zien zijn geen kaaimannen.
Maar de tocht in het donker is op zich al spannend genoeg en de sterrenhemel maakt veel goed.
Moe gaan we naar ons bed, waar we na een grondige inspectie van de hut en het installeren van de klamboe proberen te gaan slapen. Het wordt een warme zweterige nacht. Alleen Joost slaapt redelijk goed. Tim en ik zijn veel wakker en denken van alles te horen en/of te zien.

Dag 2 Isadou

Om 8 uur zitten we weer aan het ontbijt.
Klaar om aan onze jungle trekking te beginnen. Dichte schoenen en lange broek verplicht. Dat wordt zweten en afzien.
De boot brengt ons naar de overkan, waar de tocht kan beginnen. Langs de kant spotten we nog wat doodshoofdaapjes, die lekker in de bomen zitten te eten en grote sprongen maken van boom naar boom.
De tocht is in vergelijking met onze tochten in Azië minder zwaar. Het is hier wat vlakker, dus dat loopt beter, maar het is wel verschrikkelijk heet en klam.
We lopen ongeveer 3 uur door het regenwoud en zien allerlei mooie boomsoorten. Alberto verteld van alles over het leven in en met de natuur.
We zien niet veel wilde dieren, op wat kikkertjes en insekten na. We horen de apen, toekan's en andere vogels en op 1 moment horen we wat tussen de struiken, maar we zien niks. In dit gebied leven poema's,jaguars, tapirs, de luiaard, slangen en nog veel meer, maar deze leven ongewtijfeld dieper het oerwoud in. (lees ik toch na het maken van dit stukje dat er de dag voor wij kwamen in hetzelfde gebied een jongetje van 2 is gedood door een poema, pffffffffff )
Aan de ene kant dus weinig gezien,maar aan de andere kant was het een mooie tocht, dus tevreden varen we weer naar ons eiland voor de lunch.

Na de lunch gaat de tv in het cafeetje aan voor de wk. De mannen gaan kijken en ik zoek wat verkoeling in het water samen met wat van de anderen.
Na de wedstrijd bezoeken we en dorp een half uur varen verderop. Dit is een wat groter en rijker dorp, wel van dezelfde stam.
De huizen zijn wat mooier inderdaad, maar ook hier zijn nog hutjes van bamboe en riet.
Ook is in dit dorp een klein vliegveldje, letterlijk ook klein. De start, tevens landingsbaan is een stuk gras ter grote van 2 of 3 voetbalvelden achter elkaar.
Tevens is er een regionale medische post met een soort ziekenhuis, wat er allemaal heel mooie en netjes uitziet.
We verlaten het dorp weer met de boot en via een stroomversnellingmet afdaling erin varen we weer terug.
Na het avondeten wacht ons het spannendste gedeelte van de dag, en misschien wel het spannendste van alle dagen, spider night !!! Spinnen zoektocht. Dichte schoenen en lange broek geadviseerd. Ieeeeeeewww.
Als we klaar staan om te gaan,met gezonde tegenzin, begint het enorm te hozen. Alberto stelt voor de bui af te wachten, maar het wordt maar niet droog.
De tocht wordt tot grote teleurstelling van Tim en mij afgeblazen.......
We drinken nog wat met Alberto en de anderen en natuurlijk komt het onderwerp weer op de zo gevreesde vogelspinnen. Alberto moet lachen om onze angst en zegt gewoon lekker te kunnen slapen met zo'n spin in zijn kamer. Idioot !! Hij zegt het jammer te vinden dat de tocht niet door gaat, maar hij weet wel een vogelspin die overdekt zit op korte afstand. Of we die willen zien. Nee hoor zeg ik meteen, hoeft niet. Maar helaas zijn de anderen wel enthousiast, dus met zijn zessen lopen we achter Alberto aan en ja hoor, bij het personeelsverblijf zit er eentje. En hij is groot !!!!!! Een monster gewoon.
Hij zit daar altijd verteld hij en ze laten hem lekker zitten, want hij eet muggen. Brrrrrrrrrrrrr alleen al hoe beweegt.
Alberto raakt enthousiast door al ons gegruwel en zegt "ik weet er nog wel eentje, nog groter". En door de regen lopen we achter hem aan naar een boom. Hij schijnt met de lamp erop en inderdaad, die is nog groter. Jezus wat een monsters. Gelukkig zit deze hoog, maar we krijgen allemaal de kriebels. Alberto is nu helemaal los en weet ook nog wel wat rotsspinnen. En hup, daar gaan we weer. Door het donker met onze lampjes achter Alberto aan. Het is ondertussen wel droog geworden, dus dat scheelt weer.
Helaas hebben we de rotsspinnen niet kunnen vinden, goh wat jammer, maar die vogelspinnen waren meer dan genoeg.
Tim en ik hebben zeer slecht geslapen en voelden alleen maar gekriebel en zagen overal donkere vlekken en harige poten.
Joost sliep als een roos.

De volgende ochtend hebben we nog wat tijd om te hangmatteren, zo noemt Alberto het relaxen in een hangmat, waarna het weer tijd is om met de boot terug te gaan.
Het waen 3 mooie,leerzame dagen en we hebben er van genoten.
Gelukkig geen spinnen in de hut, dus meevaller nummer 1 hebben we in the pocket.
Na een lange tocht huiswaarts keren we terug in Paramaribo, waar we een lekkere pizza laten bezorgen en we morgen een dagje gaan relaxen voor we de volgende trip gaan maken.

Dag 2 Paramaribo

Het is wat bewolkt als we wakker worden.
We hebben geen zin in een gedateerd ontbijt, dus vragen aan John en Lloyd waar de dichtsbijzijnde tent is waar we lekker brood kunnen kopen.
Ze verwijzen ons naar Tulip een grote supermarkt in de buurt, waar we op de fiets heen kunnen. We moeten dan wel door een stukje bos. Dat vinden wij niet erg.
Al snel zitten we op de fiets richtig Tulip. We fietsen door het bos wat aan de dierentuin grenst. Je hoort de apen en andere dierengeluiden.
In het bos roep ik nog naar Tim dat hij moet uitkijken dat er geen spin uit de boom valt, waardoor Tim een stukje sneller gaat fietsen. ( en ik ook)
We draaien vanuit het bos de weg op en na zo'n 50 meter zie ik m : mijn grootste nachtmerrie, die ik hier niet wilde zien. EEN SPIN gil ik keihard. Waar roept Joost en ik kan alleen maar gillen en wijzen. Joost roept : gaaf en draait terug, geeft zijn fiets aan tim, die ook lichtelijk in paniek is en liever niet te dicht op dat ding staat. Joost maakt een foto en ik houd gepast afstand en sta met kippenvel om me heen te kijken of er niet nog meer van die krengen in de buurt zijn toevallig.
Gelukkig niet en al bijkomend fietsen we verder.
De supermarkt vinden we al gauw en we eten ter plekke een lekker broodje.
In de supermarkt zelf kijken we ons ogen uit. Onze Deen is hier niets bij. Wat een keuze, niet normaal. Lijkt wel een AH XL maar dan nog groter. Dat had ik hier niet verwacht. En alles hebben ze, zelf drop, heksenkaas, chocomel. Veel nederlandse merken ook. Wel is het duur. Waarschijnlijk omdat het allemaal geimporteerd wordt.
We slaan van alles in en fietsen weer terug naar het appartement. Door het bos fietsen Tim en ik 3 x zo hard, hahahaha.
De rest van de middag zitten we lekker op ons terras en zwemmen we wat en zitten we nog even lekker in de jaccuzi die ze hier ook hebben. Heerlijk.
In de avond laten we ons door de taxi naar een warung brengen, waar we heerlijke nasi en bami eten.
Weer terug maken we ons klaar voor de tocht naar de jungle. Morgenochtend om 9 uur worden we opgehaald en begint het echte avontuur. Ik weet niet of we daar internet hebben, maar anders lezen jullie het als we terugkomen.
Ik lees nog snel even wat we mee moeten nemen en hee er staat ook een lijstje van dieren die we kunnen spotten: mmmmmmmmmmmmmmm
kapucijnapen, luiaard, leguaan, ijsvogel, toekan, groene papagaai, tapir, kaaiman, anaconda, goliath vogelspin, waaaaaaaaaaaahhhhhh.
Vooral die laatste 2 of eigenlijk 3, maar toch liever een kaaiman van 2 meter dan die spin. Brrrrrrrrrrrrrr. Net even opgezocht op internet. De goliath vogelspin is de grootste spin ter wereld. De foto's die ik erbij zag.........kijk zelf maar even via google. Ik hoop echt dat we die in ieder geval niet gaan spotten!!!!

Aankomst en eerste dag Suriname en Paramaribo

We vertrekken om 11 uur 's ochtends richting Schiphol. De taxi is ruim op tijd, dus wij ook.
Op Schiphol aangekomen kopen we eerst onze toeristenkaarten en vervolgens lopen we naar de check in.
Alles verloopt voor onze doen eigenlijk vrij soepel, dus na een hapje, drankje en shopje wachten we bij de gate tot we naar binnen mogen.
Klein minpuntje is dat we niet bj elkaar zitten. Tim en ik zitten wel naast elkaar en Joost zit een rij verder, maar daar tussen zitten de toiletten en de ruimte voor de stewardessen. We kunnen wel zwaaien naar elkaar.
Het vliegtuig is voorzien van ipads en iedere stoel heeft er eentje. Daar staan films, series en games op. Wij zijn ietwat verwende reizigers, want op de reizen naar Azië kun je kiezen uit minstens 30 films en hier komen we niet veder dan 6, waarvan er zeker 3 het aanzien niet waard zijn. De meest spannende game is patience, dus dat zegt genoeg. Maar goed, met een beetje slapen erbij komen de de vlucht van 9 uur vast wel door.
Het eten valt alles mee, weinig turbulentie en voor osn gevoel best vlot, landen we op vliegveld de Zanderij in Suriname.
Meteen voelen we die klamme hitte van de tropen over ons heen vallen. Even wennen weer.
Ook op het vliegveld verloopt alles naar wens, al hadden de koffers iets sneller kunnen komen, maar we zijn gelukkig niet de laatsten en we zijn in ieder geval al bllij dat we koffers hebben, na onze ervaring van vorig jaar.
De taxi staat ook al klaar en in een uur ongeveer rijden we naar ons verblijf van de komende 3 weken.
Omdat het donker is, zien we nog niet zoveel van de omgeving, eigenlijk alleen maar de weg. Snelwegen hebben ze hier niet verteld de chauffeur ons,dus het gaat allemaal wat langzamer dan gewend.
Bij ons resort worden we ontvangen door John en Lloyd onze gastheren. Ze laten ons het appartement zien en al snel liggen we lekker in ons bedje.

De volgende dag zijn we al om 5 uur wakker, de jetlag moet nog even verwerkt worden.
We halen ontbijt bij een klein supermarktje 2 huizen verder. De zogeheten buurtsuper, in niets te vergelijken met onze supermarkten. Het is gewoon een soort grote schuur naast een huis, helemaal volgestouwd met stellingen en daar staan de verkoopwaren op. Er is van alles wat, maar bij terugkomst in het appartement blijkt dat deze buurtsuper het waarschijnlijk niet zo druk heeft en dat wij wat beter op moeten letten; de yoghurt is 2 weken over datum,de jus d' orange bijna 3 weken en de andere dingen kunnen we geen datum op vinden, misschien maar beter.

Wat wel een beetje gek is, is dat je gewoon nederlands kunt praten, de meeste mensen verstaan je gewoon en wij hen. Weliswaar spreken ze met een zwaar accent, maar ze spreken nederlands. Omdat je op vakantie bent en ver weg, ben je genijgd engels te gaan praten, maar dat hoeft dus niet.

In de middag gaan we richting centrum om een paar fietsen te huren zodat we wat mobieler worden. De man neemt letterlijk alle tijd om ons te helpen. Er staan denk ik wel 100 fietsen, ze zien er wat ons betreft allemaal even beroerd uit, maar de man houdt een heel verhaal over de verschillende prijzen en klasses, met versnelllingen en zonder, 7 versnellingen of 3, het zal allemaal wel. Wij Hollanders willen gewoon de goedkoopste.
De man onderhoud zijn fietsen zelf zegt hij en trots zegt hij dat de fietsen het visitekaartje voor zijn zaak zijn,je stuurt tenslotte geen gammele roestbak de weg op.......( de spatborden staan stijf van de roest, de jasbeschermers zijn stuk en alle 3 de fietsen maken geluid tijdens het fietsen, maar dit terzijde)
De betaling is ook een vak apart, de man weet niet hoe zijn eigen creditcard automaat werkt, komt met een handleiding aan, die ik moet lezen en toepassen en na 3 keer proberen geeft hij het op en zegt hij, ik denk dat de bank me heeft afgesloten,ik zal wel niet betaald hebben. Klote bank ! Hahahaha, dus Joost op de fiets naar de dichtsbijzijnde pin, die leeg blijkt te zijn, naar de volgende pin en komt uiteindelijk terug met geld, terwijl die man ondertussen tegen mij heeft gezegd, anders betaal je maar als je ze terug brengt. Lekker dan, Joost in de hitte heen en weer gefietst.
Maar goed uiteindelijk hebben we een fiets en fietsen we de rest van de middag Paramaribo in de rondte. We zien mooie koloniale gebouwen en oude vervallen koloniale gebouwen. Een joodse synagoge pal naast een moskee. Heel apart.
Het is best heet en de rest van de middag brengen we door bij ons appartement met een lekker koel drankje.

We gaan weer...

HalloAllemaal,

Aanstaande zaterdag 7 juliis het weer zo ver, de timajo's gaan weer op reis. Dit keer gaan we eens de andere kant op en gaan we naar Suriname. Een ander wereld deel, een andere cultuur, nieuwe mensen, dieren en helaas insekten. De grote spinnen waar iedereen het over heeft staan mij en Tim wat minder aan, maar Joost vindt het wel spannend geloof ik. In ieder geval gaan we het allemaal weer vastleggen, dus ook jullie zullen hetgaan zien.....

Dit is dus dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis. Vanaf zaterdag zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we ons bevinden en waar we zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom. Dit kan niemand verder zien, dus no worries.

Wij vinden het leuk als jullie digitaal meereizen, dus laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Groetjes,

de Timajo's, Marinette, Joost en Tim