Het is dinsdagochtend 9 uur en we verzamelen bij 't Vat, een bekende gelegenheid hier in Paramaribo.
We worden opgewacht door André,de eigenaar van het resort waar we heen gaan en Alberto, onze gids voor de komende dagen.
We vertrekken voor 3 dagen naar Isadou een eilandje in de Suriname rivier, gelegen in het regenwoud van Suriname.
Het is ongeveer 3 en half uur rijden met de auto naar de laatste plaats die met de auto bereikbaar is. Vandaaruit stappen we over op een boot en varen we het laatste stuk.
De rit verloopt voorspoedig, geen rare fratsen. We stoppen 2 keer om wat te drinken en de beentjes te strekken.
De weg is echt heel goed, op een paar kleine gaten na. Het is eigenlijk 1 hele lange, lijkt wel oneindige weg.

Het lijkt ook wel alsof we de enige auto zijn die er rijd, er zit niks voor ons en niks achter ons.
Het landschap bestaat uit bomen, bos, bomen en nog eens bomen. Overal is natuur. Af en toe een opening met wat huisjes, een gebied waar men goud wint en meer is er eigenlijk niet te zien.
Vlak voor we er zijn staat er opeens een rij auto's stil, hee er is toch nog meer verkeer. Er staat een lange rij en allerlei mensen staan naast hun auto druk te praten. Onze chauffeur gaat polshoogte nemen en verteld ons dat er een blokkade is met bomen, omdat de lokale bevolking het niet eens is met het beleid van de overheiden ze willen aandacht voor hun probleem. Ik vraag me af of dit helpt, een weg blokkeren in the middle of nowhere, dat kun je volgens mij beter ergens doen waar het druk is en waar het meer opvalt. Maar goed. Ondertussen zien we vrouwen met hun kinderen uit het streekvervoer stappen en doodleuk naast de weg de rivier in stappen, waar ze zich uitgebreid gaan staan opfrissen. Kleren uit en hoppa, baden maar. Ook trekt een oudere dame haar rok omhoog, broek naar beneden en gaat even lekker zitten poepen. Niemand kijkt raar, alleen wij zijn in shock.

Na een oponthoud van 20 minuten komt er toch beweging in de rij en kunnen we onze weg vervolgen.
Gelukkig is het niet ver meer en al gauw komen we aan in Atjoni, en de boten liggen al klaar.
Rondom de boten is het best druk en chaotisch.
Zodra Joost de auto uitstapt hangt er meteen een man om hem heen bedelend om geld. Joost zegt dat hij weg moet gaan, maar hij blijft Joos volgen. Het is een opdringerig type en hij loopt echt bovenop Joost, ondertussen naar onze spullen kijkend. Het komt erg intimiderend over. Ook onze chauffeur zegt dat hij weg moet gaan, maar het is een vasthoudend mannetje. Pas als hij andere toeristen ziet loopt hij gelukkig weg.
We laden onze spullen over en maken kennis met de rest van het gezelschap, waar we de komende 3 dagen mee op zullen trekken.
We zijn een gemeleerd gezelschap van 13 personen.
De tocht in de boot, een korjaal, dat is een open lange smalle boot, is heet, heel heet. In de volle zon over de rivier, bijna geen wind. Pffffff hot hot hot.

Het afzien is begonnen.....
Na ongeveer 45 minuten komen we aan op het eiland. We krijgen allemaal een hutje langs de rivier aangewezen.
We staan binnen in de hut en voelen de klamme hitte, zien het echt wel basic interieur en moeten even slikken. Je weet dat je geen luxe hoeft te verwachten, maar het is toch altijd weer even aanpassen.
Er staan 4 bedden, met een matras, een kussen, deken en klamboe en dat is het. Er is 1 peertje met licht. De douche en wc zijn in 1 kleine ruimte en zonder licht. Er is gaas tegen de insekten, maar natuurlijk zitten daar gaten in en overal zijn kieren waar toch echt wel het een en ander doorheen kan hoor.
We checken de gehele ruimte op insekten en vooral vogelspinnen, maar vinden gelukkig niks.
Voor onze hutjes bevind zich een soort gemeenschappelijke open ruimte, waar we alle maaltijden krijgen, samen met de rest van de groep.
We schuiven aan voor de lunch, praten wat met iedereen en Alberto verteld wat we allemaal gaan doen deze dagen.
We beginnen met koele duik in de rivier, heb je open wondjes of zoiets dan kun je dat beter niet doen vanwege de piranhas.Lekker dan! Vervolgens maken we een tocht naar een dorp aan de overkant van de rivier, waar mensen wonen van de Marron stam. Om 20.00 uur eten en daarna in het donker weer de rivier op opzoek naar kaaimannen.Klinkt goed allemaal.
De koele duik was heerlijk, ware het niet dat iedereen een beetje hufterig was vanwege die piranhas, maar toen Alberto ook een duik nam durfden we wat verder erin. De stroming is hier trouwens ook best sterk.
Het dorpje was best interessant. Het is alsof de tijd er heeft stil gestaan. Natuurlijk is er stroom en heeft men tv en stromend water, maar sommigen leven gewoon nog in hutjes, degene die het wat beter heeft leeft in een houten hut, maar erg primitief allemaal. Men kookt op houtvuur in de open lucht met een dakje er boven,that's it. Ze zijn zelfvoorzienend, hebben verder niets nodig. Hoe simpel kan het zijn.
Halverwege het dorp staat een grote boom, waarin 1 van Suriname's bekendste dieren leeft. Een luiaard. Hij hangt lekker te slapen en volgens Alberto slaapt hij 23 van de 24 uur. Leuk beest om te zien !

Met de boot varen we weer terug en om 8 uur eten we met zijn allen een surinaamse maaltijd met een soort kip kerrie.
Daarna gaan we op pad met de zaklampen en stappen we weer de boot in op zoek naar kaaimannen. Best spannend zo in het pikkedonker in een boot op de Suriname rivier. Het is geen gladde rivier. Overal zijn rotsen en stroomversnellingen. We gaan er maar vanuit dat ze weten wat ze doen.
We hebben geluk, het is heel helder en er staan een sterren aan de hemel. Ik denk dat ik nog nooit zo'n mooie sterrenhemel heb gezien, wat zijn het er veel! Iedereen kijkt alleen maar omhoog in plaats van naar het water.
Na een tijdje varen roept Alberto dat hij een slang ziet, in de boom boven het water. Het gaat om een boom boa. Echt knap dat hij dat zag, want wij zien het pas nadat hij hem meerdere keren heeft aangewezen. Verder zien we nog wat nachtvogels, maar alles wat we zien zijn geen kaaimannen.
Maar de tocht in het donker is op zich al spannend genoeg en de sterrenhemel maakt veel goed.
Moe gaan we naar ons bed, waar we na een grondige inspectie van de hut en het installeren van de klamboe proberen te gaan slapen. Het wordt een warme zweterige nacht. Alleen Joost slaapt redelijk goed. Tim en ik zijn veel wakker en denken van alles te horen en/of te zien.

Dag 2 Isadou

Om 8 uur zitten we weer aan het ontbijt.
Klaar om aan onze jungle trekking te beginnen. Dichte schoenen en lange broek verplicht. Dat wordt zweten en afzien.
De boot brengt ons naar de overkan, waar de tocht kan beginnen. Langs de kant spotten we nog wat doodshoofdaapjes, die lekker in de bomen zitten te eten en grote sprongen maken van boom naar boom.
De tocht is in vergelijking met onze tochten in Azië minder zwaar. Het is hier wat vlakker, dus dat loopt beter, maar het is wel verschrikkelijk heet en klam.
We lopen ongeveer 3 uur door het regenwoud en zien allerlei mooie boomsoorten. Alberto verteld van alles over het leven in en met de natuur.
We zien niet veel wilde dieren, op wat kikkertjes en insekten na. We horen de apen, toekan's en andere vogels en op 1 moment horen we wat tussen de struiken, maar we zien niks. In dit gebied leven poema's,jaguars, tapirs, de luiaard, slangen en nog veel meer, maar deze leven ongewtijfeld dieper het oerwoud in. (lees ik toch na het maken van dit stukje dat er de dag voor wij kwamen in hetzelfde gebied een jongetje van 2 is gedood door een poema, pffffffffff )
Aan de ene kant dus weinig gezien,maar aan de andere kant was het een mooie tocht, dus tevreden varen we weer naar ons eiland voor de lunch.

Na de lunch gaat de tv in het cafeetje aan voor de wk. De mannen gaan kijken en ik zoek wat verkoeling in het water samen met wat van de anderen.
Na de wedstrijd bezoeken we en dorp een half uur varen verderop. Dit is een wat groter en rijker dorp, wel van dezelfde stam.
De huizen zijn wat mooier inderdaad, maar ook hier zijn nog hutjes van bamboe en riet.
Ook is in dit dorp een klein vliegveldje, letterlijk ook klein. De start, tevens landingsbaan is een stuk gras ter grote van 2 of 3 voetbalvelden achter elkaar.
Tevens is er een regionale medische post met een soort ziekenhuis, wat er allemaal heel mooie en netjes uitziet.
We verlaten het dorp weer met de boot en via een stroomversnellingmet afdaling erin varen we weer terug.
Na het avondeten wacht ons het spannendste gedeelte van de dag, en misschien wel het spannendste van alle dagen, spider night !!! Spinnen zoektocht. Dichte schoenen en lange broek geadviseerd. Ieeeeeeewww.
Als we klaar staan om te gaan,met gezonde tegenzin, begint het enorm te hozen. Alberto stelt voor de bui af te wachten, maar het wordt maar niet droog.
De tocht wordt tot grote teleurstelling van Tim en mij afgeblazen.......
We drinken nog wat met Alberto en de anderen en natuurlijk komt het onderwerp weer op de zo gevreesde vogelspinnen. Alberto moet lachen om onze angst en zegt gewoon lekker te kunnen slapen met zo'n spin in zijn kamer. Idioot !! Hij zegt het jammer te vinden dat de tocht niet door gaat, maar hij weet wel een vogelspin die overdekt zit op korte afstand. Of we die willen zien. Nee hoor zeg ik meteen, hoeft niet. Maar helaas zijn de anderen wel enthousiast, dus met zijn zessen lopen we achter Alberto aan en ja hoor, bij het personeelsverblijf zit er eentje. En hij is groot !!!!!! Een monster gewoon.
Hij zit daar altijd verteld hij en ze laten hem lekker zitten, want hij eet muggen. Brrrrrrrrrrrrr alleen al hoe beweegt.
Alberto raakt enthousiast door al ons gegruwel en zegt "ik weet er nog wel eentje, nog groter". En door de regen lopen we achter hem aan naar een boom. Hij schijnt met de lamp erop en inderdaad, die is nog groter. Jezus wat een monsters. Gelukkig zit deze hoog, maar we krijgen allemaal de kriebels. Alberto is nu helemaal los en weet ook nog wel wat rotsspinnen. En hup, daar gaan we weer. Door het donker met onze lampjes achter Alberto aan. Het is ondertussen wel droog geworden, dus dat scheelt weer.
Helaas hebben we de rotsspinnen niet kunnen vinden, goh wat jammer, maar die vogelspinnen waren meer dan genoeg.
Tim en ik hebben zeer slecht geslapen en voelden alleen maar gekriebel en zagen overal donkere vlekken en harige poten.
Joost sliep als een roos.

De volgende ochtend hebben we nog wat tijd om te hangmatteren, zo noemt Alberto het relaxen in een hangmat, waarna het weer tijd is om met de boot terug te gaan.
Het waen 3 mooie,leerzame dagen en we hebben er van genoten.
Gelukkig geen spinnen in de hut, dus meevaller nummer 1 hebben we in the pocket.
Na een lange tocht huiswaarts keren we terug in Paramaribo, waar we een lekkere pizza laten bezorgen en we morgen een dagje gaan relaxen voor we de volgende trip gaan maken.