We hebben heerlijk een dagje gerelaxed bij het zwembad. Aan het einde van de dag besluiten we nog even naar de mall te gaan.
Het is een mall met luxe merken, maar de meeste Surinamers kunnen dat niet betalen, dus het is er erg rustig.
We lopen wat rond, maar zien al snel dat de prijzen zelfs hoger liggen dan in Nederland. En echt hele bijzondere dingen hebben ze nu ook weer niet.
We eten een broodje bij de Subway en gaan weer terug naar ons resort.
We zoeken een taxi en vinden er eentje op de parkeerplaats.
Taxi Hermitage Mall staat er op het bord, betrouwbaar en veilig.
Als we vragen of hij vrij is zegt de vrolijke Surinamer, ja hoooorrrr natuurlijk en hij zegt dat we in moeten stappen.
Naast het stuur staat een geopend blik met een halve liter bier, Joost wijst erop en de man zegt Oh ja Man, ik ben net klaar met werk dan lust je wel wat hahahahahha, maar ik heb m nog niet op hoor ( met een sterk Surinaams accent).Vervolgens draait hij zijn sleutel om en dreunen de keiharde bassen van Surinaamse muziek door de auto, we zijn nog net niet accuut doof. Hhihihihhi zegt de chauffeur, ik zat net alleen man, lekker gezellig toch ?
Dat beloofd wat deze rit........ ( betrouwbaar en veilig ??????? )
Tim zegt hij is vast dronken, want hij plakte het bordje van de taxi ook al onderste boven erop.
Een kwartiertje later kunnen we er hard om lachen als we weer veilig bij het resort staan.
We gaan er vroeg in, want morgen worden we vroeg opgehaald voor de volgende trip.

Om 8 uur staan we weer klaar bij 't Vat, waar blijkt dat we te vroeg zijn, de gids heeft half 9 in zijn hoofd.
Een collega gids brengt ons dan maar naar zijn huis toe, waar we kennis maken met onze gids voor de komende 3 dagen Alessandro.
We laden onze spullen over in zijn pick up, want we gaan naar Brownsberg en de weg de berg op is een onverharde weg en onbegaanbaar met een gewone auto.
Onderweg moeten we eerst nog wat boodschappen doen. Alessandro is niet alleen onze gids en chauffeur, maar ook onze kok.
Hier in Suriname is het heel gebruikelijk dat je bij een trip je eigen eten en drinken meeneemt,dat gaat dan allemaal in koelboxen en je koopt er een blok ijs bij wat je erbij gooit om alles koel te houden. Als het blok gesmolten is koop je weer een nieuwe. Je kunt overal blokken ijs kopen.
Eigenlijk zijn bij alle trips die je maakt een soort kamp plekken met een buitenkeuken ( klinkt luxe maar is het niet) waar je zelf eten kunt maken. In ons geval wordt dat voor ons gedaan, maar de Surinamers doen dit zelf. Bovendien is er op de plekken waar wij tot nu toe zijn geweest vaak maar een paar uur per dag stroom, dus er is ook geen koelkast of iets dergelijks.
De boodschappen zijn gedaan en de reis kan beginnen.
In ongeveer twee en half uur reizen we naar Brownsberg. Onderweg stoppen we nog bij een soort restaurantje.
Hier halen we de lunch om mee te nemen en we krijgen een snack: een kroket en een bakabana. De kroket ziet eruit zoals bij ons, maar dan gevuld met een kip/aardappelachtig iets en de bakabana is een gebakken banaan met pikante pindasaus. Erg lekker.
Als we bij Brownsberg zijn gaat de weg over in een onverharde weg van bauxiet, een soort rode grond. Vanaf hier gaan we ook klimmen naar de top van de berg, hoewel berg, het is meer een heuvel, de hoogte is 500 meter, maar hier noemen ze het een berg.
De weg is spannend, zoals je wel eens in films of reisprogamma's ziet. Heel veel kuilen, plassen en geulen.
Gelukkig zitten we in een 4 weel drive en heeft Alessandro goede stuur skills, dus komen we veilig boven. Het was best wel gaaf om met zo'n pick up door van die plassen te rijden. Vooral als het ook goed af loopt.
Boven eten we eerst onze lunch op, in weer zo'n soort kamp plek. Het is er donker en er zijn veel muggen, maar de lunch smaakt heerlijk.
Er lopen wat vogels, die op kleine struisvogels lijken rond en verder is het er uitgestorven.
Na de lunch starten we met onze trekking naar de Leo waterval. We wandelen door het bos over paden en stronken. We stoppen bij een mooi uitzichtspunt, waar we uitzicht hebben op het stuwmeer. Alessandro verteld van alles over de bomen, beestjes en het stuwmeer.

Ook blijkt hier vroeger goud gedolven te zijn en laat hij ons een ondergrondse tunnel zien, waar de illegale goudzoekers zich door verplaatsten.
We horen boven ons een paar apen, maar kunnen ze moeilijk zien. Het blijkt de rode brulaap te zijn. Helaas slecht te zien zo hoog, maar volgens Alessandro kunnen we ze morgen ergens anders beter zien. Oke....
Bij de waterval rusten we wat uit en koelen we af, waarna we weer terug gaan. Terug is iets pittiger, want dat is eigenlijk alleen maar klimmen.
Maar we redden het prima en de tocht met de auto naar beneden is weer net zo hobbelig en stoer, als de heenweg.
Eigenlijk voor onze doen ook best saai, er gebeurd niets, niet eens een lekke band of zoiets, maar je mag ook wel eens mazzel hebben.
We rijden vervolgens naar Ston Island, waar we 2 nachten zullen blijven. De naam Island is eigenlijk een beetje verwarrend, want het is helemaal geen eiland, maar het is wel een soort schiereiland.
Het ligt in het stuwmeer, dat het Brokopondomeer wordt genoemd.
Het meer is zo groot als de hele provincie Utrecht bij elkaar. Het is ontstaan na de bouw van een stuwdam in de Surinamerivier.
Het gebied wat onderwater is gezet na de bouw van die dam, hebben ze niet kaal gemaakt voor het onder water liep. Daarom steken er overal toppen van bomen boven het water uit, een heel apart gezicht. Bovendien liggen er onder water ook zo'n 90 verlaten dorpen. Raar als je daar over nadenkt.
Ston Island is dus een recreatie oord en stond beschreven als een mooi en idyllisch oord met mooie verblijfsplekken voor een relaxed verblijf.

Kennelijk hebben wij toch iets andere gedachten bij mooie verblijfsplekken, maar we vonden het vooral erg basic. De kamers waren erg basic en benauwd, met alleen een ventilator, maar wat heb je aan een ventilator als de stroom om 24.00 uur uit gaat. Het stikt er van de muggen en andere prikkende insecten, waardoor mijn benen er nu uitzien alsof ik de waterpokken of zoiets heb. Niet echt idyllisch dus. Maar het uitzicht is zeker mooi en je zou er ook best heel goed kunnen relaxen, als je dan ook lekkere stoelen had om op te relaxen, maar helaas zijn er alleen maar recht toe recht aan keiharde houten banken of planken en daar moeten we het 3 dagen mee doen.
De eerste nacht hebben we mazzel, omdat er meerdere mensen zijn blijft de stroom tot 7 uur in de ochtend aan, waardoor we toch van de ventilator kunnen profiteren, al blijft het vies warm in het hok ( sorry, ik kan het geen kamer noemen)
De volgende ochtend na het ontbijt vertrekken we met een boot, naar een klein eilandje aan de overkant, waar 1 gezin woont en waar ook een troep apen leeft van ongeveer 7 a 8 brulapen. We zijn benieuwd.
Het eilandje is echt heel klein en je bent in 10 minuten het hele eiland rond. Dan zul je de apen wel zien denk je dan, maar helaas geen aap te zien, Ze houden zich lekker verstopt.
Wel laat de zoon van het gezin ons nog heel trots zijn schildpadden zien, waarna we weer met de boot terugvaren naar Ston Island. Morgen gaan we weer even kijken of we ze kunnen spotten.
De rest van de middag relaxen we wat en zwemmen in het meer. Ik heb denk ik nog nooit in zo'n warm meer gezwommen. Het lijkt wel een verwamd zwembad. Ook hier zwemmen piranhas, dus zwemmen we toch niet heel ontspannen, ook al is er een gedeelte afgezet met netten, om te zwemmen.
Joost en Tim gaan met Alessandro vissen, dus wie weet vangen ze wel een piranha. Eerst vangen ze het aas, een soort garnalen en vervolgens gaan ze vissen.
Ze vangen helemaal niets, en als de vrouwelijke beheerder naast hun ook een hengeltje uitgooit, om vervolgens binnen 5 minuten 8 vissen te vangen stoppen ze er mee. ( ze had ander aas, waarschijnlijk was dat de truc)
Alessandro maakt vervolgens voor ons een Surinaamse maaltijd in de vorm van bruine bonen met rookworst en rijst. Klinkt vies, maar was lekker.
Daarna gaan we naar onze kamer slash hok en lezen nog wat en gaan slapen. Dit keer gaat de stroom om 24.00 uit, dus helaas zonder ventilator.
De volgende ochtend zijn we vroeg weer wakker en zitten we om 8 uur aan het ontbijt.
Wederom vertrekken we met de boot richting het eilandje aan de overkant.
De vader van het gezin ziet ons aankomen en besluit ons een handje te helpen om de apen te zoeken.
We lopen naar de boom waar ze meestal zitten en zien niks. Hij geeft een paar klappen tegen de boom en gooit een paar stenen omhoog en wat je dan in ene hoort, mijn god. Ze heten brulapen, maar het zijn ook echt brulapen. Wat een lawaai, het lijkt wel alsof er een leeuw of zoiets staat te brullen of grommen,echt heel hard.( Ik heb het gefilmd en probeer het bij de videos's te plaatsen.)
We zien ze nu ook, niet allemaal, een stuk of 4. Mooie grote apen. En dat geluid. We vermaken ons een tijdje met de beesten. Telkens als ze weer stil zijn geeft Tim een schreeuw en dan beginnen ze weer, echt grappig.

Als we weer weg willen gaan zien we op de valreep ook nog een luiaard in de boom hangen. Hij is helemaal nat dus heeft waarschijnlijk net een bad gehad.
Tevreden varen we weer terug, waarna we nog even relaxen om vervolgens na de lunch weer terug te keren naar Paramaribo.
Alledrie een beetje blij, punt 1, we hebben alle 3 een houten kont van 3 dagen zitten op planken, punt 2, het is net iets te relaxed daar, eigenlijk gewoon te rustig en punt 3, lekker zwemmen in het zwembad zonder piranhas en slapen bij de airco lijkt ons heerlijk na 2 klamme back to basic nachten.
Achteraf was 1 nacht misschien genoeg geweest, maar ja dan hadden we de apen gemist en dat was toch wel heel leuk.
Op de terugweg rijden we nog even via de stuwdam, hebben we die ook gezien en daarna vervolgen we onze weg terug naar het resort.
We bedanken Alessandro voor deze 3 dagen, en duiken snel het zwembad in om vervolgens lekker te gaan slapen in de airco.
Morgen een relax dag en daarna weer een trip richting natuurgebied Bigi Pan.