Het is woensdag en we vertrekken naar Nickerie/Bigi Pan.
Bigi Pan is een immens natuurgebied dat vooral bekend staat om zijn vele vogels. Het is een gebied van 135000 hectare ongeveer, wat grenst aan de Atlantische oceaan en vele vogels trekken hier naar toe om te overwinteren.
Het gebied ligt in het uiterste noord-west puntje van Suriname tegenover Guyana.
Om 8 uur worden we opgehaald door Ashraf, onze gids voor de komende 2 dagen.
Ashraf weet veel en verteld veel onderweg. De tocht met de auto duurt ongeveer 3 en half uur.
De weg is in het begin prima, maar wordt steeds slechter.
Onderweg zien we zoals op veel plekken de Nederlandse invloeden terug in de straatnamen, maar ook in plaatsnamen.
We maken namelijk een stop in Groningen, een plaatsje aan de Saramacca rivier. De plaats is vernoemd naar de geboorteplaats van de stichter van deze plaats.

Er bevinden zich veel monumenten en na een korte wandeling rijden we weer verder.
Hoe meer we naar het westen rijden hoe meer het landschap veranderd, en als we bij Nickerie in de buurt komen rijden we zelfs door een heus polderlandschap.
Als je niet beter weet waan je je echt in Nederland.
Er zijn ook dijken en niet veel later staan we op de Zeedijk, niet te vergelijken met de Amsterdamse zeedijk hahahaha. Deze dijk is groen en lang. En aan het einde van de dijk zie je aan de overkant Guyana liggen. De afstand tot Guyana is kort en je kunt er zo in een bootje stappen en even heen varen. Niks geen grenspost of paspoortcontroles, je zit zo in een ander land.
Wel is het zo dat langs de weg richting Paramaribo verschillende politieposten staan, waar controles op auto's worden uitgevoerd. Er wordt namelijk onderling heen en weer gesmokkeld.
Op diezelfde Zeedijk staat ook een Hindoestaanse tempel, waar we even een kijkje nemen.
In dit gebied bestaat de bevolking grotendeels uit Hindoestanen en Javanen.
Na deze stop rijden we de plaats Nickerie in en nemen nog een kijkje op de markt.
De markt is zoals zovelen markten in het buitenland geurrijk en kleurrijk. De mensen zijn vriendelijk en hier mogen we wel fotograferen, wat in andere delen van Suriname niet echt wordt gewaardeerd. We proeven wat vruchten, waarvan we stiekum een paar weer uitspugen, getver wat vies.
We kopen wat bananen en stappen weer in de auto om naar de plek te rijden waar we worden afgezet om het natuurgebied te gaan.

We worden daar opgepikt door Nathan, een zoon van Stephany, de eigenaresse van een paalwoning, midden in het Bigi Pan gebied. Daar zullen we ver van de bewoonde wereld een nachtje overnachten.
Zoals op zoveel plekken waar we komen zijn we ook hier weer de enige toeristen.
We nemen afscheid van Ashraf, die ons morgen weer ophaalt en stappen in de boot bij Nathan.
Op dat moment barst er net een tropisch buitje los, dus hup de poncho's aan en varen maar.
We zitten weer in een korjaal, een boot gemaakt vaneen uitgeholde boomstam.
Na 5 minuten varen moeten we eruit, huh? Dan blijkt dat de boot over een soort helling geduwd moet worden een kanaal in.
Er komen nog een paar jongens aan om te helpen en ook wij moeten helpen de boot over de helling te trekken. Doen we ook nog wat krachttraining.
Na deze krachtsinspanning stappen we weer in en varen we verder door een gegraven kanaal van 8 km lang. Dit kanaal is gegraven om het gebied beter bereikbaar te maken voor de vissers.
Het kanaal eindigt bij een soort meer, waar midden in het meer 4 paalwoningen staan. In 1 daarvan gaan wij overnachten.
De tocht door het kanaal is verfrissend door de wind die er waait, zo voel je de hitte niet zo erg.
We zien al wat vogels her en der, vooral veel verschillende reigersoorten.
De bedoeling is dat we de Rode Ibis gaan spotten, een bijzondere beschermde vogel die vooral leeft langs het noordelijk kustgebied van Zuid Amerika.
Ook leven hier normaal gesproken grote groepen flamingo's, maar die zijn momenteel weggetrokken richting Curacao, Bonaire en Miami.
Na een tijdje varen zien we het kanaal verbreden en varen we het meer op.
Voor ons liggen de paalwoningen, onze plek voor de nacht. Spannend.
We meren aan bij 1 van de woningen. Er zijn een soort hutjes/kamertjes. Er is een bar, een lounge gedeelte met leren banken en een hangmat gedeelte.
Klinkt allemaal heel luxe, maar dat is het natuurlijk niet.
De hutjes zijn back to basic, en dan bedoel ik echt basic, de leren banken zijn oud en komen rechtstreeks uit de eighties, en alles is van verweerd oud hout.
Het staat er pas 6 jaar, dus je ziet wat de zon, wind en het brakke water hier doen.
Wij krijgen de vip room, hahahahaha nou ik denk dat iedere vip hier met afgrijzen naar zou kijken.
Het is een hok met 3 bedden en het enige verschil is dat wij raampjes hebben ( die niet werken) en een wc in de kamer, en dat is zoals ik het zeg, in de kamer, want er zitten geen muren om de wc.
Er is een deur naar buiten, naar ons zonnedek, maar de deur is stuk, een deel is afgebroken en het zonnedek is net als de rest basic.
Het wordt weer een nachtje ogen dicht knijpen en wachten tot het dag wordt.
Maar goed, eerst krijgen we een lunch van nasi met kip, wat best lekker is.
Om 17.00 gaan we een tochtje met de boot door het gebied doen en gaan we visnetten uitzetten.
We vermaken ons tot die tijd op de leren banken, want dat is de enige plek waar je een beetje in de wind zit. Alle andere plekken zijn bloedheet.
Om 17.00 varen we richting de mangrove.Het is een prachtige tocht, het gebied is echt heel mooi. Voor de boot springen vissen omhoog het water uit,grappig gezicht, maar lastig vast te leggen. We zien veel vogels,vooral de reigers zijn soms echt heel groot.
Midden in het gebied gaat de motor uit en gaan we de visnetten uitzetten. Onze bootsman, of eerder jongen, want hij is niet ouder dan Tim schat ik in, springt zo in het water en begint de netten uit te leggen. Met verbazing kijken we toe. Er zitten hier kaaimannen, slangen en weet ik veel wat nog meer. Maar hij lacht erom als we dat zeggen en zegt dat men dit altijd zo doet hier.
Na het uitzetten van de netten varen we weer verder door het gebied. Op sommige plekken is het water echt spiegelglad, heel mooi.
Tegen zonsondergang zijn we terug, halen de netten leeg ( 7 vissen) en krijgen we avondeten. Bami, ook prima te doen.

Om 21.00 moeten we weer plaatsnemen in de boot. Het is pikkedonker en we gaan op kaaimannen jacht. Zal het dit keer lukken ?
Wel weer superspannend in het pikkedonker het gebied in.
Joost en Tim hebben een lamp gekegen voor op hun hoofd en ik heb een zaklamp. Er gaan 2 jongens met ons mee en ook zij hebben een felle lamp op hun hoofd.
Daar gaan we dan. Je ziet echt niks, echt spannend om dan te varen. De jongens kennen het gebied op hun duimpje dus het zal wel goed komen.
We varen langs de oevers waar we de lampen aanzetten. Spannend turen we langs de kanten op zoek naar het oplichten van de rode oogjes van een kaaiman. Alleen Joost niet, die is in gevecht met een reuzachtige libelle die het op zijn lamp heeft gemunt. Wij schijnen met zijn allen richting oever en hij maakt wilde bewegingen om de libelle weg te krijgen, het is best komisch en Tim en ik moeten vreselijk lachen. Uiteindelijk geeft hij de libelle een optater, waarna hij via mijn knie in de boot beland en een van de jongens hem de definitieve nekslag geeft. Hij was echt groot!
We speuren en speuren, maar zien niks. Een paar keer denken we er eentje te zien, maar helaas vals alarm. Dan maakt een van de twee jongens wilde bewegingen naar de kant en wijst. Wij zien niks, maar ook de andere jongen gebaart driftig. Ze sturen de boot de kant in, leggen hem stil en doen de motor uit.
Dan vallen onze monden weer wijd open, want beide jongens springen in het water en waden door de mangrove weg van de boot. Daar liggen we dan, in het donker met zijn 3en in een bootje tussen weet ik veel hoeveel kaaimannen en slangen. We worden aangevallen door de muggen, niet normaal.
We horen allerlei geplons bij de 2 jongens in de verte en zien de lichtbundels heen en weer vliegen en dan komen ze terug. Langzaam komen ze dichterbij en zien we de staart bungelen van een kaaiman. Niet normaal. Ze springen gewoon het water in en komen terug met een kaaiman. Gek zijn ze.
De kaaiman protesteert heftig en ze hebben zijn bek dicht gebonden met een stuk doek.
We mogen de kaaiman aanraken. Het voelt hard en koud.We maken wat foto's waarna de de doek rond de bek wordt verwijderd en het beest wordt teruggezet.
Langzaam zien we hem weer verdwijnen. Wat een idioten, spring er maar in en pak een kaaiman. Pffffffff. Ze zijn nog nooit gebeten zeggen ze als we dat vragen.
We varen terug en onderweg ziet een van de jongens een slang in de boom. We stoppen en schijnen met de lampen. Het is een kleine boomboa. Dat ze hem zagen is ook best bijzonder want hij heeft dezelfde kleur als de takken en bladeren en is niet heel opvallend. Na de foto's varen we terug, bedanken de jongens voor de tocht, drinken nog wat en gaan naar bed. En dat is nou het spannendste gedeelte van dit verblijf. Slapen in dat hok.
Het is er klam, donker, smoezelig en vochtig. We hebben wel een klamboe en sluiten daamee ons bed af voor eventueel ongedierte. Het wordt een lange nacht...
We hebben de nacht toch overleefd, wel heeft een hagedisje in onze plastic zak met bananen ons af en toe wakker gehouden met zijn geritsel. Hij kon er namelijk niet meer uit. Joost heeft hem bevrijdt uit zijn positie.
We gaan aan het ontbijt met gebakken banaan, lekker hoor.
We horen stemmen en het blijkt dat er een Belgisch gezin zojuist ia gebracht die met ons mee gaan op de ochend tocht. We maken kennis, ze hebben ook een zoon mee die Tim heet. Grappig. Het zijn hele gezellige mensen en het klikt prima.
We varen het gebied weer in. We moeten bij een dijkje tussen kanaal en mangrove even eruit waarna de bootsjongen de boot met een soort jump over het dijkje stuurt. (zie video) Daarna stappen we weer in en varen door de mangrove richting de zee. We zien de beroemde rode ibis en vele reigers.

Bij de zee stappen we uit, het strand op. Door de wind en stroming is het heel modderig en geen aantrekkelijk strand. We zien een paar grote krabben en wat grappige visjes die aan golf surfen doen.
We varen weer terug, doen de dijk jump weer en gaan dan weer terug naar de paalwoning voor een lunch, waarna we weer richting Nickerie varen om weer terug te keren naar Paramaribo.
Onderweg begint het stevig te regenen. Gelukkig hebben we de poncho's nog.
Om 14.00 ongeveer staan we weer aan wal en staat Ashraf al op ons te wachten.
We nemen afscheid van het Belgische gezin en beginnen aan de terugweg. De regen komt nu met bakken uit de lucht.
We hebben af en toe al eens een bui gehad, maar deze regen stopt niet meer. Tot aan Paramaribo blijft het nat nat nat.
We stoppen onderweg nog in Wageningen, centrum van de rijsthandel, vooral in vroegere dagen. Er staat een enorme frabriek waar de rijst werd behandeld en via een systeem in de boten werd geladen voor transport. Het dorp eromheen is gebouwd voor de werknemers van de fabriek. Er ook zelfs hier een Hotel de Wereld. Alleen staat dat nu leeg, net als de fabriek.
Na deze stop gaan we rechtstreeks naar Paramaribo, waar we rond half 6 aankomen en waar we nu het inmiddels droog is geworden een frisse duik in het zwembad nemen.